Η ιστορία της Ιπποκράτειου Πολιτείας (οικισμός Αγίας Τριάδας) ξεκινά από παλιά.
Η ευρύτερη περιοχή γνωστή σήμερα ως Αγία Τριάδα Αφιδνών, περιλαμβάνει τα τοπωνύμια του Κατσιμιδίου, της Αγίας Τριάδας και του Αγίου Μερκουρίου, και συνορεύει στα ανατολικά και νότια με την Δημοτική κοινότητα Αφιδνών, στα νότια με τα πρώην βασιλικά κτήματα, ενώ στον βορά εκτείνεται ο εθνικός δρυμός της Πάρνηθας.
Τα συνολικά 7.636 στρέμματα της περιοχής ήταν εξ αδιαιρέτου μερίδες γεωργικών εκτάσεων και ιδιωτικού δάσους, κατανεμημένες σε 166 διαφορετικούς ιδιοκτήτες. Ενέργειες για την ενοποίηση των μερίδων ξεκίνησε ο Γ. Νάστος καταθέτοντας το ιλιγγιώδες για τα δεδομένα της εποχής (1966-1974), ποσό των περίπου 40.000.000 δραχμών (117.000 ευρώ). Η συνολική εξαγορά όλης της έκτασης ξεπέρασε τελικά τα 80.000.000 δρχ.
Το πρώτο θεμελιώδες κείμενο που επέτρεψε την δρομολόγηση και ένταξη της περιοχής της Αγίας Τριάδας στο σχέδιο πόλης είναι η έκθεση του Δασολόγου Μιλτιάδη Αναγνωστάκη τον Αύγουστο του 1974, η οποία κάνει πλήρη αναφορά στο ιστορικό των διαδοχικών τίτλων ιδιοκτησίας ξεκινώντας από το 1832 έως και το 1974. Η έκθεση εκπονήθηκε μετά από έρευνα και μελέτες εννέα χρόνων, και μετά από σχετική αυτοψία τον Ιούλιο του 1974, με συμμετέχοντες τον πρόεδρο του αναγκαστικού συνεταιρισμού διαχείρισης του κτήματος των 166 συνιδιοκτητών Αθανάσιο Π. Πάντο, τον Γεώργιο Κ. Νάστο επιχειρηματία, και τον Μιχαήλ Βάθη δικηγόρο του ΣΔΙΠ και επί σειρά ετών αργότερα μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου του συνεταιρισμού.
Η δασοπονική έκθεση Αναγνωστάκη έχει παραπομπές σε μια ακόμα σημαντική δασοπονική έκθεση του Δασολόγου Σπύρου Κίλια το 1944.
Τέλος στις 25 Νοεμβρίου 1977 εγκρίνεται από την Ελληνική Βουλή το σχέδιο πόλης του Συνεταιρισμού «Διεθνής Ιπποκράτειος Πολιτείας» και δημοσιεύεται στο σχετικό ΦΕΚ.
Η ιστορία του κτήματος της Αγίας Τριάδας Αφιδνών είναι μεν παράλληλη αυτής του όμορου πρώην Βασιλικού κτήματος, όπου βρίσκονται τα θερινά ανάκτορα, αποτελεί μέρος της ιστορίας του συγχρόνου Ελληνικού Κράτους. Η περιοχή γνωστή και ως «Ιπποκράτειος Πολιτεία» από το όνομα του Συνεταιρισμού, αποτελεί δε μάλλον την πρώτη και σημαντικότερη προσπάθεια κατασκευής μιας πόλης ήπιας οικιστικής ανάπτυξης με σεβασμό στο περιβάλλον, προστατεύοντας ταυτόχρονα το πράσινο και τον Δρυμό της Πάρνηθας.